Rozbitkowie (Strona 177 z 221)

Miaow masz gdzieś skopiowane stare forum z GP? Chciałam przejrzeć tamte wpisy aretuzy/ atraktora.
Jak masz to daj linka, albo wyślij na mojego maila. Pozdrawiam

Jared Kushner jest właścicielem 666 Fifth Avenue.

https://www.polityka.pl/tygodnikpolityk … rumpa.read

Wiem, że stare ale teraz staje się jare. To on jest doradcą ds. umów handlowych i Bliskiego Wschodu. Trump wierzy, że Jared Kushner jest „Mesjaszem” .

Ostatnio edytowany przez Mamusia (2020-01-05 01:44:00)

No i jak tam nastroje? Czekamy na reakcję USA na atak irański. A tymczasem w Polin kłamią jak z nut. Rok wyborczy, więc Duda i Matołusz będą udawali głupa.
https://dziennik-polityczny.com/2020/01 … httrNN38uQ

Andrzej Duda: Naszym obowiązkiem jest głoszenie prawdy o Zagładzie Żydów (jaka by ta prawda nie była)

Normalnie padłem, ale on mówi jak jest.
https://www.youtube.com/watch?v=hgwnu0J … 68tF9ToaHw

Andrzej Duda: Naszym obowiązkiem jest głoszenie prawdy o Zagładzie Żydów (jaka by ta prawda nie była)

W RFN też chcą wprowadzić przymusowe szczepienia, kolejny przypadek NOP-wywiad z Justyną Sochą...
dowiemy się o tym na nowym kanale Rafała Mossakowskiego CEPolska, po zlikwidowanym przez cenzurę CEPowiśle.
https://www.youtube.com/watch?v=y2GqNSG … ure=em-lsp

Ujmując rzecz skrótowo, nasi demurdzy pracują teraz nad obniżeniem naszej odporności i całkowitym rozregulowaniem układu odpornościowego człowieka, tak, aby odsunąć od siebie posądzenie o chęć masowego zabijania ludzi i wywołanie w związku z tym rozruchów na całym świecie. Tego boją się najbardziej, mimo posiadanych środków, aby siłą narzucić swoją wolę. Nie mogą też pozwolić na rozwój zatrucia i chorób, których sami mogą stać się ofiarami.
Stąd produkowane są leki i szczepienia dla mas, których sami nie używają, a dzięki temu populację utrzymują pod kontrolą i nieźle się przy tym bogacą. Także metody leczenia wielu dolegliwości są inne dla nich, a inne dla mas. Dodatkowo są one eksperymentem, których efekty służą własnie im. To współcześni lekarze hitlerowscy, którzy eksperymentują na nas bez mrugnięcia okiem.
Nad czym pracują obecnie? Nad modyfikowaniem żywności i wirusów, gdyż modyfikowanie bakterii nie przyniosło spodziewanych efektów. Stąd pojawiają się wirusy, nie wiadomo skąd i dlaczego, jak HIV, ASF, ptasia grypa, nowe odmiany eboli itd. Owszem, są dzięki antybiotykom i środkom dezynfekującym odmiany bakterii odpornych prawie na wszystkie sposoby ich zwalczania, jednak istnieją sposoby na ich zwalczanie, całkiem naturalne lub w oparciu o powszechnie dostępne substancje, jak woda utleniona, jod, zioła, witaminy (C), związki siarki, miedzi, ozonowanie, ultafiolet, a nawet alkohol. Nawet sepsa jest do opanowania dzięki dożylnym wlewom wit. C i kortyzonu, o czym coraz więcej lekarzy pisze i mówi.
Dlatego pracują nad wirusami, jako metodzie kontroli żywności, populacji i źródeł wody pitnej.
Kiedy wirus jest groźny? Kiedy organizm, a w zasadzie jego system odpornościowy jest rozregulowany lub nie działa prawidłowo. Co sprzyja temu rozregulowaniu? Szczepienia, zatruta żywność, antybiotyki, dodatki do leków, metody leczenia chorób itd.

Andrzej Duda: Naszym obowiązkiem jest głoszenie prawdy o Zagładzie Żydów (jaka by ta prawda nie była)

Niegdyś odra, świnka i różyczka były NORMALNYMI chorobami wieku dziecięcego, sam chorowałem na wszystkie trzy i żyję. Owszem, były i są przypadki ciężkich powikłań, a nawet zgonów, ale dotyczą one osób o zdemolowanym systemie odpornościowym, np. po przeszcepach, po chemioterapii, wczesniaków, starców itd. Zachorowania i powikłania po zachorowaniu dotyczą jednak także i osób zaszczepionych. CO ZYSKUJEMY, SZCZEPIĄC MASOWO NA TE CHOROBY? Czy interes nielicznych osób z zaburzoną odpornością ma przeważać nad interesem większości osób zdrowych? A takie rozwiązania sa nam narzucane. Popatrzcie na współczesny kalendarz szczepień i szcepienia dodatkowe, polecane przez lekarzy.

Andrzej Duda: Naszym obowiązkiem jest głoszenie prawdy o Zagładzie Żydów (jaka by ta prawda nie była)

Teraz zmiana tematu. 1000 lat współistnienia narodu polskiego i żydowskiego w naszym "wspólnym" kraju, wg pana prezydenta Dudy, matki Beaty i innych pisowskich fałszerzy historii. Będzie też o dziedzictwie kulturowym, tak akcentowanym w środowisku pisowskich posłusznych gojów, typu dziad Gliński i kamanda.
Pewne światło na te problemy rzuca poniższa książka, którą można sobie sciągnąć i poczytać. Zwłaszcza, że powstała z inicjatywy środowisk żydowskich i autorów pochodzenia żydowskiego. Lubię to, gdy mówią sami o sobie Oto link:
https://www.polin.pl/sites/default/file … ki_web.pdf
Naprawdę warto przeczytać, aby zrozumiec także pewne procesy zachodzące na świecie i dlaczego Polska dla żydów jest taka ważna.
A czego dowiadujemy się z tej książki?
Dowiadujemy się, że żydów nikt nigdy nie lubił, nie tolerował i ciągle byli przeganiani z krajów, które ich gościły. Pierwsi żydzi trafili na ziemie polskie jako handlarze i raczej nie zagrzewali tu miejsca. Zasłynęli tu w czasach jeszcze przedmieszkowskich jako handlarze niewolnikami. Pierwsze osadnictwo żydowskie w Polsce nastało wraz z przyjęciem chrzescijaństwa rytu zachodniego przez Mieszka. Jednak nie było ono zbyt liczne. Bardziej widoczny przypływ zydów na ziemie polskie nastąpił w okresie rozbicia dzielnicowego, a wiązało się to głównie z wygnaniem, mordowaniem i ograbianiem żydów przez władców innych krajów. Nasi władcy wykorzystywali żydów dla ułatwienia handlu i jako źródła dochodów oraz pożyczek. Kolejny, już zanczący napływ żydów do Polski nastąpił wraz z pogromami w całej zachodniej Europie w wiekach XIV-XVI. Tu uzyskali szanse na osiedlanie się i wykonywanie niektórych zawodów poza handlem i rzemiosłem. Kolejne wieki nie przynosiły jakichś istotnych zmian we wkładzie żydów w naszą gospodarkę lub kulturę. Zwłaszcza wpływ na kulture polską był w zasadzie żaden od początków bytności tego narodu (umownie narodu) na polskich ziemiach. Ograniczali się oni wyłącznie do fundacji budowy synagog (nie słyszałem jednak o żydowskich architektach) i kirkutów, które powoli stawały się widoczne w wielu polskich miejscowościach. Polską kulturę od  umownych początków naszego państwa kształtowała kultura feudalna, rycerska, szlachecka, sarmacka, magnacka i chrześcijańska, a nie żydowska. Jedynie, czego żydom nie można odmówić, to wpływ na gospodarkę.
Masowy przypływ żydów na ziemie polskie nastąpił wraz z pierwszymi rozbiorami naszej ojczyzny. Szczyt imigracji żydowskiej na ziemie polskie nastąpił w XIX w. Głównie z powodu polityki carów Rosji, ale też Wiosny Ludów w niektórych krajach. O istotniejszym wkładzie żydów w polską kulturę możemy mówić dopiero na przełomie XIX i XX w. Wtedy to żydzi zaczęli dość licznie wykonywac zawody związane z kulturą i wpisywac się trwale w polską kulturę. Pojawili się pisarze, poeci, kompozytorzy, wirtuozi, malarze, rzeźbiarze itd.
Czy wyobrażamy sobie polską kulturę bez Mickiewicza, Wieniawskiego, czy choćby Tuwima?
Można powiedzieć, że w drugiej połowie XXw. nawet zdominowali polską kulturę w wielu jej dziedzinach. Tak jest po dzień dzisiejszy. Jednak czy jest to kultura żydowska? Nie jest. Jest to kultura polska tworzona przez obywateli żydowskiego pochodzenia, gdyz jej pozywką nie jest to, co dla żydów charakterystyczne i najważniejsz, co ich określa, a mianowicie religia.
Czy kultura związana z ich religią jest dla nas, Polaków znacząca i wpływała na naszą kulturę w ubiegłych wiekach? Nie. Dotyczyła wyłącznie ich środowiska.
A czego o tej kulturze religijnej dowiadujemy się z powyższej książki? I tu jest clou mojego wpisu.
Dowiadujemy się, że wiele rzeczy dotyczących pobytu i liczebności zydów na ziemiach polskich, zwłaszcza w kontekście ich liczby jest wzięta z bajek, mitów i szacunków, a nie z faktów możliwych do potwierdzenia. (mit o po-lin)
Z książki dowiadujemy się, że ziemie polskie były miejscem ścierania się różnych sekt religii żydowskiej: judaizmu talmudycznego w wersji jerozolimskiej i babilońskiej (tzw. rabinizmu), frankizmu i judaizmu mesjanistycznego, narodzin sekt chasydzkich oraz, co najciekawsze, książka zdradza przyczyny i miejsce narodzin sekty Illuminatów, czyli zydów oświeconych - maskilim. A gdzie ten  ruch się narodził? A jakże, w Berlinie.
Kilka cytatów dotyczących żydów XVII-XVIII - wiecznych na ziemiach polskich:
"Jednym ze skutków pauperyzacji i rosnących nierówności majątkowych było ubożenie życia duchowego w gminach żydowskich. Rabini traktowali swoje funkcje coraz bardziej formalnie, oddalali się od codziennego życia członków gminy. Nasilał się
proceder kupowania urzędu rabinackiego. Autorytet skorumpowanych rabinów słabł, co prowadziło do kryzysu tradycyjnej religijności. W żydowskiej tradycji, silnie zakorzenionej w judaizmie, panowało przekonanie, że doczesne katastrofy są zapowiedzią nadejścia Mesjasza, który przyniesie zbawienie i ustanowi królestwo Izraela na ziemi. Do tego czasu wierni powinni żyć w ascezie, odbywać pokutę, żałować za grzechy i przestrzegać Prawa. Ubodzy szukali nowych sposobów objaśniania świata
i znajdowali je coraz częściej w popularnych naukach kabalistycznych, mesjanizmie i mistycyzmie.

Mesjanizm żydowski – wiara w nadejście Mesjasza jako namaszczonego króla Izraela z rodu Dawida, który zbawi świat w ostatnim etapie ziemskiej historii. Po nadejściu Mesjasza zostaną odbudowane królestwo żydowskie i świątynia jerozolimska, a także nastanie pokój dla Żydów i świata. W okresach wielkich kryzysów Żydzi wyczekiwali Mesjasza – wybawiciela.

Mistycyzm żydowski – w judaizmie przekonanie o możliwości duchowego kontaktu z bóstwem, siłami nadprzyrodzonymi, stawiające wyżej poznanie intuicyjne od rozumowego (racjonalnego). Mistycy uważali, że dzięki silnemu uczuciu, wyostrzonej intuicji i żarliwej wierze możliwe jest całkowite i nierozerwalne połączenie z Bogiem.

Spekulacje mistyczne starożytnych i średniowiecznych kabalistów opierały sięna założeniu, że spisana spuścizna religijna judaizmu zawiera tajemne znaczenia, których poznanie pozwala na wpływanie na losy świata. Kabaliści kręgu aszkenazyjskiego rozważali możliwość obliczenia na podstawie wskazówek ukrytych w Biblii daty końca świata, a co za tym idzie – przybycia Mesjasza. Zgodnie z biblijną tradycją Torze przypisywali boski charakter. Uważali, że zgłębienie tajemnicy kombinacji słów
i liter pozwoli posiąść moc tworzenia, jaką ma samo imię Boga. Wiązało się z tym marzenie o stworzeniu sztucznego człowieka – golema (z hebr. ‘bryła’, ‘bezkształtna masa’) – który dzięki swojej wielkości i sile ochroni Żydów przed prześladowaniami.

Nowożytną kabałę rozwinął w XVI w. w Palestynie Icchak Luria (1534–1572), wygnaniec z Hiszpanii. Nauczał, że w czasie aktu stworzenia, któremu towarzyszyło rozprzestrzenianie się boskiego światła w praprzestworzach, nastąpiło uwięzienie jego iskier. To spowodowało szerzenie się zła, które zakłóciło pierwotną harmonię. Na człowieku spoczywa obowiązek uwolnienia owych iskier, aby mogły powrócić do swojego źródła w Bogu. Na tym ma polegać naprawienie świata przez człowieka – Tikun. Gdy Tikun dobiegnie końca, czyli kiedy wszystkie iskry wrócą do Boga, nadejdzie Mesjasz. Luria tłumaczył, że wygnanie Żydów i ich rozproszenie służy temu, by mogli zebrać iskry rozsypane po całym świecie.
Koncepcję naprawy świata – Tikun – zaczerpnął z luriańskiej kabały Sabbataj Cwi (1626–1676), który działał na terenie imperium osmańskiego. Głosił on nadejście Mesjasza, a w 1666 r. w synagodze w Smyrnie został nim ogłoszony przez „proroka” Natana z Gazy. Sabbataj Cwi odrzucił przepisy Tory i publicznie wymawiając imię Boga, zaświadczył o nastaniu nowej ery w dziejach Żydów. Władze tureckie wtrąciły wtedy Sabbataja do więzienia. Ale jego sława jako Mesjasza szerzyła się dzięki wędrownym kaznodziejom i sprawiała, że przybywali do niego kabaliści z różnych regionów, w tym z Rzeczypospolitej.
Turcy zmusili Sabbataja do przyjęcia islamu, ale jego zwolennicy zapewniali, że w konwersji przywódcy tkwił tajemny zamysł. Gdy fałszywy Mesjasz umierał na zesłaniu w Albanii, nie przypuszczał zapewne, jak dalekosiężne skutki przyniosą jego nauki.

Nowe nurty religijne wśród Żydów polskich – frankizm i chasydyzm.
Sabataizm był pierwszym poważnym odstępstwem od zasad judaizmu od czasów średniowiecza, prowadzącym do rozbicia tradycyjnej religijności i do zakwestionowania religijnych autorytetów. Nauki mistrza szerzyli w Rzeczypospolitej „prorocy”, a wyznawcy studiowali je potajemnie. Zagrożenie dla judaizmu rabinicznego wywołało reakcję władzy zarówno państwowej, jak i żydowskiej. Król Jan Kazimierz zagroził konfiskatą majątku każdemu, kto określał się jako zwolennik sabataizmu, a Waad obłożył klątwą (hebr. cherem) sabataistów – „buntowników i ludzi nikczemnych, mogących szkodzić całemu Izraelowi”. Z tych wyklętych środowisk „proroków” sabataizmu wyłoniły się w Rzeczypospolitej dwa nurty religijne: frankizm i chasydyzm.
Prekursorem pierwszego był Jakub Lejbowicz Frank (1726–1791), urodzony na Podolu. Studiował kabałę w środowisku sabataistów w Smyrnie i Salonikach. W Salonikach przekonano go, że wcieliła się weń dusza Sabbataja Cwiego, a to oznaczało,
że jest Mesjaszem. Pod koniec 1755 r. Frank wraz z małym gronem wyznawców wrócił na Podole i zaczął potajemnie głosić swoje nauki. Na skutek donosu postawiono go przed sądem rabinackim pod zarzutem rozpusty i wykroczeń przeciwko prawu religijnemu. Sąd rabinacki Sejmu Czterech Ziem obłożył klątwą Franka oraz wszystkich jego wyznawców. Po wyroku Frank, poddany sułtana tureckiego, został wydalony z kraju. Tymczasem jego zwolennicy oddali się pod opiekę biskupa kamienieckiego,
Mikołaja Dembowskiego. W trakcie zorganizowanej przez Dembowskiego dysputy teologicznej z rabinami (1757) frankiści przedstawili się jako „antytalmudyści”, twierdząc, że Tory nie da się pojąć za pomocą Talmudu. Zadeklarowali, że wierzą w Boga jako Trójcę w Boskości, wierzą w Jego ludzkie kształty oraz że oczekiwanie nadejścia Mesjasza jest pychą. Oskarżyli też Żydów o bezczeszczenie hostii. Po oskarżeniu „talmudystów” o obrazę wiary i władzy odbyło się publiczne palenie Talmudu we Lwowie, Brodach, Żółkwi i Kamieńcu Podolskim. W tym czasie Frank z grupą najwierniejszych wyznawców przebywał w Turcji, gdzie – podobnie jak Sabbataj Cwi – przyjął islam. Pod koniec 1758 r. wrócił do Rzeczypospolitej, uzyskawszy od króla Augusta III Wettina (1733–1763) list żelazny, gwarantujący mu bezpieczeństwo. Głosił wtedy otwarcie, że dokończy misję Sabbataja Cwiego i doprowadzi lud Izraela do Rzymu, czyli do chrześcijaństwa. Sabataiści Franka chcieli, by przyjęto ich do Kościoła, z zachowaniem tradycyjnego stroju, pożywienia i studiów kabalistycznych.
W trakcie drugiej wielkiej dysputy frankiści powtórzyli wszystkie zarzuty wysuwane wcześniej wobec judaizmu, z mordem rytualnym i bezczeszczeniem hostii włącznie. Na zakończenie Frank i jego wyznawcy przyjęli chrzest we wrześniu 1759 r. w katedrze lwowskiej. Grupa następnie wyjechała do Warszawy, gdzie Frank ochrzcił się po raz drugi, przyjmując imię Józef i nazwisko Dobrucki. Jego ojcem chrzestnym był król August III Wettin.
W Rzeczypospolitej pozostało kilka tysięcy frankistów. Jednak bez przywódcy sekta zaczęła się rozpadać. W końcu XVIII w. i na początku XIX w. większość frankistów przeszła na katolicyzm, co umożliwiło przyjęcie ich do stanu szlacheckiego i wtopienie się w polskie społeczeństwo.
Równolegle do frankizmu rozwijał się na wschodnich ziemiach Rzeczypospolitej mistyczny nurt odnowy judaizmu – chasydyzm. Ruch ten, uznający wyższość intuicyjnej pobożności nad talmudyzmem rabinicznym, rodził się jednocześnie w różnych ośrodkach. Tradycja chasydzka przypisuje rolę inicjatora Izraelowi ben Eliezerowi, zwanemu Baalem Szemem Towem (Pan Dobrego Imienia), w skrócie: Beszt (1700–1760).
Pochodził on z małej osady na Podolu, leżącej w widłach Zbrucza i Dniestru, ze środowiska zbliżonego do sabataistów. Ożeniwszy się z córką rabina z Brodów, osiedlił się w Karpatach, między Kutami a Kosowem; na tych terenach mistycyzm i mesjanizm sabatajski zdobyły wielu wyznawców. Żydzi mieli zwyczaj zbierać się tam we wspólnotach biesiadnych (hebr. chawurot), nazywali siebie wiernymi (hebr. maaminim) lub pobożnymi (hebr. chasidim). Ta druga nazwa przyjęła się w środowisku, które skupiło się wokół Beszta, gdy ok. 1730 r. rozpoczął nauczanie.
Beszt jeździł po miastach, miasteczkach i wsiach na Podolu, leczył chorych, zdejmował uroki, uzdrawiał ślepych. Czynił to za pomocą talizmanów, zaklęć, a przede wszystkim – modlitwy. Jego sława szerzyła się po bliższej i dalszej okolicy, chorzy przyjeżdżali do niego nawet z odległej Litwy. Pod koniec życia osiadł ze swoją wielopokoleniową rodziną w Międzybożu Podolskim, gdzie założył dwór, w którym miejsce znaleźli też jego uczniowie.
Baal Szem Tow głosił, że Boga należy chwalić mądrze i radośnie, korzystać z życia i jego darów, odrzucić ascezę. Boga trzeba czcić w ekstatycznej modlitwie, połączonej z tańcem wprowadzającym w trans. Dopiero w takim stanie dusza może się wznieść
do nieba, doświadczyć boskiej mądrości i interweniować w ziemskie sprawy. Tak więc taniec i śpiew stały się u chasydów istotnym składnikiem nowej pobożności. Nie wykluczało to jednak kontemplacji i studiowania pism.
Baal Szem Tow nie pozostawił żadnych pism, nie życzył też sobie, aby spisywano jego nauki. Dlatego niewiele wiadomo o jego rzeczywistej roli w kształtowaniu się chasydyzmu. Wielu uczniów kontynuowało dzieło Beszta, również jego wnukowie. Jakub Józef z Połonnego (zm. 1782), jego uczeń, spisał nauki mistrza i poświęcił się rozwijaniu doktryny chasydzkiej. Za głównego teoretyka chasydyzmu, a także faktycznego założyciela i organizatora ruchu chasydzkiego uznawany jest Dow Ber z Międzyrzecza, zwany Wielkim Magidem (zm. 1773). Opierając się na kabale i naukach Beszta, określił rolę cadyka jako przywódcy chasydów i pośrednika między Bogiem a człowiekiem.
Na przełomie XVIII i XIX w. umocniła się pozycja cadyka, którego funkcja stała się dziedziczna. To z kolei skonsolidowało wspólnoty chasydzkie, coraz silniejsze i coraz bardziej wpływowe. Dwory dynastii cadyków powstawały w Międzybożu, Bełzie,
Lubawiczach, Karlinie, Aleksandrowie Łódzkim, a następnie w Bobowej, Rymanowie, Nowym Sączu, Husiatyniu, Sadogórze, Górze Kalwarii, Kozienicach, Warce i wielu innych miejscowościach. Wokół poszczególnych dynastii zaczęto tworzyć niezależne sądy, szkoły i instytucje religijne. Tym samym chasydzi wchodzili na drogę ostrego konfliktu z rabinami tradycyjnego judaizmu. Często podłożem nieporozumień były nie tyle spory religijno-doktrynalne, ile konkurencja ekonomiczna, którą stwarzali wyznawcy nowego nurtu.
Judaizm rabiniczny wobec chasydyzmu.
Frankizm przestał być groźny dla spójności judaizmu z chwilą konwersji jego wyznawców na katolicyzm i wtopienia się w chrześcijańskie społeczeństwo. Natomiast chasydyzm trwale rozbijał wspólnoty izraelickie. Niektórzy przedstawiciele judaizmu
rabinicznego zdawali sobie sprawę, że nie wystarczą klątwy, że należy też podnieść poziom intelektualny talmudyzmu. W XVIII w. najważniejszym – obok Lublina i Krakowa – centrum nauki talmudycznej było Wilno. Działał tam Elijah ben Salomon Zalman (1720–1797), zwany Wielkim Gaonem. W wieku 30 lat był już sławny w całym żydowskim świecie jako największy autorytet judaizmu rabinicznego.
W 1780 r. założył w Wilnie elitarną szkołę, w której pracował z niewielką grupą uzdolnionych uczniów. Kładł nacisk na znajomość języka hebrajskiego i studia biblijne jako konieczny wstęp do zgłębiania Talmudu. Zainicjował studia nad Biblią i Talmudem oparte na śledzeniu paralel, cytatów i wersji tekstów, dzięki czemu został uznany za „ojca krytyki talmudycznej” i tzw. racjonalizmu litewskiego w naukach talmudycznych. Napisał ok. 70 dzieł, z których 50 wydano już po jego śmierci.
Wielki Gaon był przeciwnikiem chasydyzmu. Zdołał skupić wokół siebie liczne grono mitnagdów (hebr. mitnagdim – ‘przeciwnicy’), zdecydowanych bronić tradycyjnego judaizmu przeciwko chasydom. Jako wileński rabin Zalman złożył swój podpis pod klątwą wykluczającą litewskich zwolenników nauki Baala Szema Towa ze wspólnoty żydowskiej (w 1772 i 1781 r.). Mimo tak drastycznego postępowania nie udało się zapobiec rozprzestrzenieniu chasydyzmu na Litwie. Klątwę powtórzono następnie w innych litewskich miastach, a nawet w Koronie.  Nie powstrzymało to jednak popularności chasydyzmu w samym Wilnie. Powstało tu kilka chasydzkich synagog i dworów cadyków. Miasto z racji swojego położenia oraz znaczenia dla nauki i duchowości żydowskiej zaczęto nazywać „Jerozolimą Północy”.
W połowie XVIII w. w Rzeczypospolitej pojawiły się prądy ideowe europejskiego oświecenia, przenikające tu za pośrednictwem Niemiec z Anglii i Francji. Koncepcję tzw. oświeconego monarchizmu popierali przedstawiciele elity szlacheckiej wychowani w zreformowanych szkołach. W tych środowiskach w toku dyskusji nad reformami społecznymi pojawiała się również kwestia żydowska. Zgodnie z duchem oświecenia dążono do zastąpienia dominujących postaw wykluczenia społecznego lub przymusowej konwersji Żydów jakimś modelem ich asymilacji.
W rewolucyjnej Francji w 1791 r. uznano Żydów za francuskich obywateli wyznania mojżeszowego. Natomiast w Polsce już w czasie ostatniego bezkrólewia (1763/1764) zlikwidowano samorząd żydowski i poddano gminy jednolitemu opodatkowaniu. W oświeceniowej publicystyce zaczęto podejmować nowe i ważne kwestie. Np.: czy Żydzi powinni zostać uznani za integralną część stanu miejskiego i dopuszczeni do ekonomicznych, a nawet politycznych praw miejskich.
Dyskusja nad miejscem Żydów w polskim społeczeństwie nasiliła się w czasie obrad Sejmu Wielkiego (1788–1792), zwołanego dla realizacji wielkiej reformy państwa. W 1789 r. Mateusz Butrymowicz wydał w Warszawie broszurę pt. Sposób uformowania Żydów polskich w pożytecznych kraiowi obywatelów. Powołując się na angielskie, holenderskie i pruskie przykłady „odrodzenia” żydowskiej moralności, proponował nadanie swobód wyznaniowych i dopuszczenie Żydów do wszystkich sfer życia Rzeczypospolitej. Jednocześnie opowiadał się za likwidacją większości świąt żydowskich, których zbyt duża liczba miała przeszkadzać nieżydowskim współobywatelom. Zakaz drukowania książek w języku żydowskim i sprowadzania ich z zagranicy oraz zniesienie odrębności strojów miały zmusić Żydów do językowej i obyczajowej polonizacji. Wymuszona polonizacja jako wstęp do zburzenia kulturowo-religijnej odrębności judaizmu, a następnie do stopniowego wejścia do stanu mieszczańskiego, stanowiła istotę propozycji Hugona Kołłątaja, jednego z głównych promotorów reform na Sejmie Wielkim. Podobną drogę przewidywał poseł z Wołynia, Michał Czacki. W Refleksjach nad reformą Żydów tłumaczył, że judaizm uniemożliwia Żydom funkcjonowanie w ramach wspólnoty obywateli państwa. Musi nastąpić długofalowa akulturacja Żydów, by można było w ogóle zacząć rozważać nadanie im praw.
Z kolei Stanisław Staszic przedstawił w Przestrogach dla Polski (1790) tak pesymistycznie rolę Żydów w społeczeństwie, że trudno było wyobrazić sobie jakąkolwiek naprawę. Podczas Sejmu Czteroletniego wyłoniono specjalną komisję do zbadania kwestii
żydowskiej. Opór miast i większości posłów szlacheckich sprawił, że nie zdołała ona przygotować żadnych projektów. Konstytucja uchwalona 3 maja 1791 r. niczego nie zmieniła w prawnym położeniu Żydów, a mimo to została przez nich entuzjastycznie
przyjęta.
Haskala – żydowskie oświecenie.
Tymczasem w Europie Zachodniej pod wpływem przeobrażeń cywilizacyjnych doby oświecenia w nielicznych kręgach żydowskiego drobnomieszczaństwa i burżuazji żydowskiej zrodził się prąd kulturowy postulujący zmiany i przeobrażenia społeczności żydowskiej zgodne z duchem epoki, nazywany haskalą – żydowskim oświeceniem. Najważniejszym jego ośrodkiem był Berlin, gdzie działał Mojżesz Mendelssohn (1729–1786). Zgromadził on wokół siebie grono zwolenników, którzy nazywali się maskilim (z hebr. ‘oświeceni’). Uważał, że judaizm nie zna przymusu i nie narzuca żadnych dogmatów ani prawd o zbawieniu.
„Pojmując judaizm w kategoriach racjonalnych, Mojżesz Mendelssohn kierował następujące przesłanie do Żydów:
»Dostosowujcie się do obyczajów i porządku panującego w kraju, w którym zamieszkujecie, oraz trwajcie niezmiennie przy wierze swoich przodków. […] Niewątpliwie nie będzie rzeczą łatwą pogodzenie obowiązków obywatelskich z zachowaniem nakazów religijnych, tym bardziej że w dzisiejszych czasach trzymanie się przepisów religijnych jest – w przeciwieństwie do czasów dawniejszych – szczególnie uciążliwe«”.
Zwolennicy haskali głosili postulat emancypacji Żydów z cywilizacyjnego i kulturowego getta, w jakim żyli od stuleci. Głosili konieczność świeckiego i nowoczesnego nauczania, w którym ważną rolę miała odgrywać nauka obyczajów kraju zamieszkania oraz jego języka. Wzywali do modernizacji własnej kultury, co miało polegać m.in. na rezygnacji z tradycyjnego stroju na rzecz nowoczesnego, zgodnego z aktualnymi trendami w modzie, oraz porzuceniu niektórych obyczajów i języka żydowskiego. Emancypacja Żydów miała też polegać na ich produktywizacji, czyli podejmowaniu zawodów niezwiązanych z handlem i rzemiosłem, a np. z rolnictwem. Maskile wzywali do kształtowania poczucia obywatelskości, rozumianej jako lojalność wobec władz państwa. Tak określony program haskali zdobył uznanie w wąskich kręgach Żydów zachodnioeuropejskich, ale poza burżuazją i drobnomieszczaństwem nie cieszył się poparciem szerokich mas żydowskiego społeczeństwa. Maskile mieli też poważnych przeciwników wśród zwolenników nurtów ortodoksyjnych w judaizmie. Zwolennicy zarówno chasydyzmu, jak i judaizmu rabinicznego, a tych najwięcej było w Europie Środkowej i Wschodniej, odrzucali program haskali. To zadecydowało, że emancypacja i asymilacja w tej części Europy nastąpiły znacznie później i objęły znacznie mniejszą część żydowskiej społeczności."
...
XVII i XVIII wiek przyniosły ogromne zmiany w świecie żydowskim, a te miały bardzo duży wpływ na losy Europy i świata, gdyż to zydzi, mimo różnych utrudnień, trzymali finanse wielu krajów w garści. Rewolucja francuska, Pyke i Protokoły Mędrców Syjonu, powstanie Stanów Zjednoczonych, wzrost znaczenia rodu Rothschildów, syjonizm, rewolucja komunistyczna. Ale to już materiał na kolejny wpis, a i dostępnych źródeł dużo więcej.

Ostatnio edytowany przez miaow (2020-01-18 20:17:09)

Andrzej Duda: Naszym obowiązkiem jest głoszenie prawdy o Zagładzie Żydów (jaka by ta prawda nie była)

W kontekście odżywiania się:
Żywność.
1. Nauczyć się gotować i piec pieczywo , a jeżeli już umiemy, to przygotowywać wszelkie posiłki własnoręcznie z produktów jak najlepszej dostepnej jakości. Zamiast z marketów korzystać z ryneczków, targów, kupować od rolnika. Nie kupujemy gotowych dań, zup, zwłaszcza instant. To nas zabija swoją zawartością.
2. Wyeliminować z diety cukier, zastępując go ksylitolem, stewią lub miodem. Ograniczyć spożywanie makaronów i słodyczy wszelkiej maści. Jedzmy ziemniaki i kasze. Jelita, wątroba, trzustka i zęby nam podziękują.
3. Co możemy sobie sami wyhodować, w ogródku lub choćby na balkonie lub parapecie, róbmy to.
4. Podobnie z hodowlą zwierząt. Jezeli mamy możliwość hodowania pszczół, kur lub królików - róbmy to.
5. Zaopatrzmy się w filtr węglowy do wody, jeżeli korzystamy z wodociągu.
6. Zaopatrzmy się w ozonator i jonizator. Można ozonować nie tylko pomieszczenia i auta, ale też żywność, dzięki czemu pozbędziemy się szkodliwych związków chemicznych i brzydkich zapachów. Koszt od 150 zł, a więc niedrogo.
7. Nie używajmy białej soli warzonej, ale kłodawskiej, himalajskiej, które oprócz NaCl zawierają potas i wiele innych mikroelementów. Biała sól nadaje się tylko do posypywania dróg.
8. Koniecznie należy wyeliminować z diety wszelkie margaryny i rafinowane tłuszcze roślinne, a szczegolnie olej rzepakowy oraz wszystko, co je zawiera, np. ciastka, kremy, fast foody itd. Oleje roslinne są zdrowe wyłącznie tłoczone na zimno i spożywane na zimno (do 50 st.C). Najzdrowsze z nich to oliwa z oliwek, olej lniany i kokosowy (ten biały). Smażymy wyłącznie na tłuszczach wielonasyconych: oleju kokosowym, smalcu, maśle klarowanym.
9. Ograniczamy spożycie mięsa (chyba, że trenujemy) lecz nie rezygnujemy z niego (jest głównym źródłem bardzo ważnej wit. B12), gdyż to ono zalega w jelitach i powoduje procesy gnilne i stany zapalne jelit. Spożywamy mięso z dużą ilością błonnika, aby szybciej opuszczało nasz organizm Zbyt dużo białka zwierzęcego może się wiązać np. z rakiem jelita grubego i dną moczanową.
10. Ograniczamy spożycie alkoholu - mikrobiota jelit nam podziękuje.
11. Spożywamy jak najwięcej warzyw, a najważniejsze z nich to kapusta, brokuł, kalafior, burak ćwikłowy, szpinak, jarmuż, marchew, pietruszka (korzeń i nać), stosujmy świeże lub suszone zioła: zwłaszcza tymianek, majeranek, kolendrę, rozmaryn, oregano, bazylię.
12. Zjadamy tylko ryby atlantyckie lub z Morza Północnego (śledzie, dorsze i inne). Żadnych ryb bałtyckich, łososi norweskich z hodowli itd. Spożywamy polskie ryby hodowlane z pewnych źródeł (karp, karaś, amur, pstrąg), żadnych tilapii i innych dalekowschodnich mutantów z Mekongu.
13. Bardzo dobrym i odżywczym pokarmem są grzyby, zwłaszcza rydze, prawdziwki, kurki, kanie, ale też pieczarki, boczniaki i inne hodowlane.
14. Spróbujcie ograniczyć liczbę posiłków do dwóch obfitych dziennie (np. lunch około południa i wieczorna obiadokolacja), nie obżerajcie sie jednak ponad miarę. Świętość śniadania jest pustym, dietetycznym dogmatem. Rano mamy energię z kolacji. Obfite śniadanie powoduje, że w pracy nie mamy energii i jesteśmy mało wydajni i sprawni umysłowo. Ostatnie badania wskazują, ze ciągłe podjadanie, nawet małych porcji, a za takie możemy uważać pięć i wiecej posiłków dziennie, nadmiernie obciąża organizm i odbiera nam energię.
15. Przed posiłkiem warto zjeść lub wypić coś kwaśnego, co pobudzi produkcję soków żołądkowych i wpłynie na lepsze trawienie. Każdy pokarm dokładnie gryziemy i żujemy, mieszając ze sliną, zwłaszcza węglowodany. Wolniejsze jedzenie i dokładne żucie wpływają też na pojawienie się wczesniejszego uczucia sytości, a więc zjemy mniej.
16. Co jakiś czas robimy całodobową głodówkę dla oczyszczenia jelit. Uzywamy wtedy tylko płynów w postaci soków i koktajli warzywno-owocowych, rzadkich zup. Organizm będzie tak wdzięczny, że odczujemy to niemal natychmiast po zakończeniu głodówki. Ideałem jest głodówka trzydniowa, ale to tylko dla twardzieli.

Ostatnio edytowany przez miaow (2020-01-18 22:38:05)

Andrzej Duda: Naszym obowiązkiem jest głoszenie prawdy o Zagładzie Żydów (jaka by ta prawda nie była)