Opcje wyszukiwania

Tu może sie kryć częściowa odpowiedź na Twoje pytanie:

"
Komentarz do rozdziału 7 Księgi Daniela

Komentarz do rozdziału 7 Księgi Daniela

Dziewięć lat po śmierci króla Nebukadnesara, Daniel miał niezwykły sen, w którym Bóg ukazał mu cztery zwierzęta wychodzące z morza.

(1) W pierwszym roku Belsazara, króla babilońskiego, miał Daniel sen, a to, co widział, leżąc na swoim łóżku, zaniepokoiło go. Potem spisał sen, a oto jego treść: (2) Ja, Daniel, miałem w nocy widzenie: Oto cztery wiatry niebieskie wzburzyły Wielkie Morze, (3) i cztery wielkie zwierzęta wychodziły z morza, każde inne. (Ks. Daniela 7:1-3)

Zwierzęta, które Bóg pokazał Danielowi, reprezentują powstanie i upadek czterech światowych imperiów (Dan 7:17). Morze natomiast symbolizuje ludzi oraz narody.

(4) Pierwsze było podobne do lwa i miało orle skrzydła. Gdy potem spojrzałem, wyrwano jego skrzydła; wtedy podniosło się z ziemi i stanęło na dwóch nogach jak człowiek i dano mu ludzkie serce. (Ks. Daniela 7:4)

Pierwsze zwierzę symbolizuje imperium babilońskie

O zwierzęciu tym jest powiedziane, że było ono podobne do lwa z orlimi skrzydła. Symbol lwa wskazuje na militarną siłę imperium, natomiast skrzydła mówią o szybkości, z jaką pokonało ono swoich przeciwników.

Król Nebukadnesar po tym jak ustanowił imperium babilońskie, poprzestał podboje i skupił swoją uwagę na wielkich projektach budowniczych. Za jego czasów powstały w Babilonie m.in. brama Isztar, świątynia Marduka, potrójny mur Babilonu liczący 18 km, oraz ziggurat Etemenanki. Nebukadnesarowi przypisuje się również zbudowanie jednego z siedmiu cudów starożytnego świata – „wiszących ogrodów” w Babilonie.

To drugie, kulturowe oblicze Babilonu, może stanowić odniesienie do opisu pierwszego zwierzęcia, mówiącego o tym, że: „ podniosło się z ziemi i stanęło na dwóch nogach jak człowiek i dano mu ludzkie serce”.

(5) Potem pojawiło się inne, drugie zwierzę, podobne do niedźwiedzia; było ono podniesione tylko jedną stroną, a miało w paszczy między zębami trzy żebra, i powiedziano mu: Wstań, jedz dużo mięsa! (Ks. Daniela 7:5)

Drugie zwierzę podobne do niedźwiedzia reprezentuje imperium medo-perskie.

Niedźwiedź jest bardziej ciężki niż lew, tym samym jest wolniejszy, lecz ma ogromną siłę. Podobnie medo-perska armia z powodu swojej ogromnej wielkości była bardzo wolna, lecz o zastraszającej mocy.

Trzy żebra w paszczy niedźwiedzia mogą być aluzją do trzech wielkich zwycięstw, które ustanowiły imperium perskie: Babilon, Egipt i Lidia.

Zwrot, że „ było ono podniesione tylko jedną stroną” jest nawiązaniem do tego, że perska część imperium była bardziej dominująca i aktywna niż część medyjska. Za czasów panowania Cyrusa Wielkiego królestwo perskie szybko zdominowało połączone imperium medyjsko – perskie, w konsekwencji, w późniejszych świadectwach historycznych, imperium te pozostało znane, przede wszystkim, jako perskie.

(6) Potem spojrzałem, a oto pojawiło się inne, podobne do pantery; miało ono na grzbiecie cztery ptasie skrzydła, i cztery głowy miało to zwierzę, i dano mu władzę. (Dan 7:6)

Trzecie zwierzę o wyglądzie pantery jest symbolem imperium macedońsko-greckiego.

Cztery skrzydła na grzbiecie zwierzęcia symbolizują jego ogromną szybkość.

Aleksander Wielki w ciągu kilkunastu lat podbił większość znanego ówcześnie świata. W latach 334-327 p.n.e. pokonał największe imperium istniejące ówcześnie – Persję. Gdy umierał w wieku 33 lat w Babilonie, jego imperium rozciągało się od Grecji aż po Indie.

Cztery głowy, które miało zwierzę odnosi się do czterech generałów Aleksandra Wielkiego, którzy po jego śmierci podzielili pomiędzy siebie jego imperium:

Kassander przejął Grecję i Macedonię, Lizymach – Trację (region geograficzny na pograniczu dzisiejszej Bułgarii, Grecji i Turcji) oraz Bitynię (cześć dzisiejszej Turcji), Seleukos (Syrię, Babilonię, aż do Indii), Ptolemeusz (Egipt, Izrael, Liban).

(7) Potem spojrzałem i w widzeniu nocnym pojawiło się czwarte zwierzę, straszne i groźne, i nadzwyczaj silne; miało ono potężne żelazne zęby: pożerało i miażdżyło, a co pozostało, deptało swoimi nogami, było ono inne aniżeli wszystkie poprzednie zwierzęta, a miało dziesięć rogów. (Dan 7:7)

W przypadku poprzednich „zwierząt” Daniel był w stanie dobrać odpowiedniki ze świata przyrody, które najbardziej adekwatnie opisywały ich charakter. Gdy zobaczył czwarte zwierzę było ono dla niego na tyle nietypowe, że nie był nawet w stanie odwołać się, do żadnego znanego mu zwierzęcia, istniejącego realnie. Po prostu nazwał on je „strasznym i groźnym, i nadzwyczaj silnym”.

Tradycyjne stanowisko Kościoła wyrażało się w identyfikacji czwartego zwierzęcia z Cesarstwem Rzymskim.

Zgodnie z tradycyjną koncepcją cztery zwierzęta z wizji Daniela reprezentują następujące królestwa: Babilon, Medo-Persję, Grecję oraz Rzym.

Podczas, gdy identyfikacja trzech pierwszych imperiów wydaje się być adekwatna, to istnieją poważne zastrzeżenia, odnośnie czwartego imperium, interpretowanego jako Cesarstwo Rzymskie.

W odszyfrowaniu tożsamości „czwartego zwierzęcia” pomocne będzie, jeżeli odwołamy się do innych miejsc w Biblii, związanych tematycznie z tym proroctwem.

Po pierwsze, możemy zauważyć, że istnieje wyraźna korelacja pomiędzy „czterema zwierzętami” z VII rozdziału a elementami „wielkiego posągu” z II rozdziału Księgi Daniela.

W opracowaniu poświęconemu II rozdziałowi Księgi Daniela ustaliliśmy trzy powody, dla których utożsamienie czwartego elementu „wielkiego posągu” z Cesarstwem Rzymskim jest niemożliwe:

1. Utożsamianie czwartego imperium z Cesarstwem Rzymskim, jest niezgodne z kontekstem proroctwa.

Wykazaliśmy tam, że podstawowym warunkiem, który powinien być spełniony, przez każde z kolejnych imperiów, przedstawionych symbolicznie pod postacią poszczególnych elementów posągu, powinno być podbicie terytorium starożytnego Babilonu.

Wiąże się to z tym, że proroctwo to zostało dane specyficznie Nebukadnesarowi. Bóg pokazał królowi babilońskiemu, że jego imperium upadnie i zostanie zastąpione przez inne światowe imperia.

Warunek ten był spełniony przez Persję oraz Grecję, które podbiły i przejęły terytorium imperium babilońskiego. Rzymianie pomimo tego, że zdobyli miasto Babilon w 117 roku, utrzymali kontrolę nad zachodnią częścią terytorium babilońskiego jedynie przez kilka miesięcy, poczym, wraz ze śmiercią Trajana w 118 roku, całkowicie wycofali się z tych terenów.

Imperium, które spełniło ten warunek to imperium islamskie. W latach od 637 do 643 roku za drugiego kalifa Umara, muzułmańscy arabowie podbili Persję (Iran) oraz Babilonie (Irak).

Terytorium starożytnego Babilonu pozostawało pod kontrolą islamskiego imperium prawie przez XIII wieków: od VII wieku pod kontrolą arabskiego kalifatu, a od XVI jako część Tureckiego imperium Ottomańskiego. W 1917 roku Babilonia została zajęta przez wojska brytyjskie. Obecne państwo Irak powstało w 1932 na terenach brytyjskiego mandatu Ligi Narodów.

2. O czwartym imperium było powiedziane, że „skruszy i zdruzgocze” wszystkie poprzedzające je imperia (Dan 2:40).

Ustaliliśmy już, że Cesarstwo Rzymskie nie podbiło imperium babilońskiego. Jeżeli chodzi o imperium perskie, to Rzymianie podbili wyłącznie jego zachodnią część, nigdy nie zajmując terytorium współczesnego Iranu. W rzeczywistości Rzym również nie „skruszył” imperium greckiego. Pomimo tego, że przejął znaczną część jego terytoriów, to zaadoptował grecką kulturę, religię oraz w znacznej mierze grecki język.

Z drugiej strony imperium islamskie rzeczywiście „skruszyło i zdruzgotało” podbite przez siebie narody, znosząc ich granice, zastępując ich język oraz religię, oraz niszcząc ich kulturę.

Zauważmy następujące fakty: Babilon zamienił swój język na Arabski i swoją religię na islam. Persja również porzuciła swoją religią, przyjmując islam i chociaż zachowała swój język, to przyjęła arabski alfabet. Ogólnie zasada ta, odnosi się do większości podbitych przez muzułmanów krajów.

3. Ostatnie imperium powinno obejmować terytorialnie wszystkie poprzednie imperia (Dan 2:34-35).

Z Dan 2:34-35 dowiadujemy się, że zniszczenie ostatniego imperium (nóg po części z żelaza, po części z gliny) spowoduje „rozsypanie się” w kawałki wszystkich elementów posągu, to znaczy: „żelaza, gliny, miedzi, srebra i złota”.

Zauważmy, że aby było to możliwe, ostatnie imperium musi obejmować terytorialnie wszystkie poprzednie imperia, reprezentowane tutaj przez kolejne elementy posągu.

Bibliści są zasadniczo zgodni, co do tego, że ostatni element posągu (nogi po części z żelaza, po części z gliny) reprezentują odrodzenie czwartego imperium (goleni z żelaza) w dniach ostatnich.

Oznacza to czwarte imperium, podobnie jak i imperium Antychrysta, musi zawierać w sobie imperia: babilońskie, perskie oraz greckie.

Ponownie możemy stwierdzić, że Cesarstwo Rzymskie nie spełnia tego wymagania również.

Po drugie, miedziane pazury w opisie czwartego zwierzęcia wyraźnie wskazują na „grecki”, a nie „rzymski”, jak większość przyjmuje, charakter czwartego imperium.

W Daniela 7:19 jest powiedziane: (19) Wtedy zapragnąłem dowiedzieć się prawdy o czwartym zwierzęciu, które było inne niż wszystkie inne, straszne nad miarę, z żelaznymi zębami i miedzianymi pazurami, pożerało i miażdżyło, a to, co pozostało, deptało nogami,

Miedź jest zgodnie interpretowana przez biblistów jako odnosząca się do Grecji, trzeciego elementu wielkiego posągu w Daniela 2.

Poza tym, podczas, gdy wielu jest przekonanych, że czwarty element posągu reprezentuje rzymskie imperium, to niewielu zastanawia się nad znaczeniem tego, że „nogi z żelaza” są niejako przedłużeniem „brzucha i bioder z miedzi”, to znaczy greckiego imperium.

Jednakże, gdy greckie imperium było głównie bliskowschodnim, to rzymskie imperium było głownie europejskim, pomimo tego, że rozciągało się w pewnym stopniu na Bliski Wschód. Z drugiej strony greckie imperium oraz islamskie imperium były niemal identyczne terytorialnie.

Walid Shoebat argumentuje, że nawet, jeżeli ktoś chce upierać się przy stanowisku, że „żelazo” reprezentuje rzymskie imperium, musi przy tym przyznać, że Dan 7:19 zawiera odniesienie do grecko-rzymskiego imperium Antychrysta, specyficznie z greckiej części rzymskiego imperium.[1]

Po trzecie te same „cztery zwierzęta” pojawiają się w Księdze Objawienia, w opisie ostatecznego imperium Antychrysta:

(1) I widziałem wychodzące z morza zwierzę, które miało dziesięć rogów i siedem głów, a na rogach jego dziesięć diademów, a na głowach jego bluźniercze imiona. (2) A zwierzę, które widziałem, było podobne do pantery, a nogi jego jak u niedźwiedzia, a paszcza jego jak paszcza lwa. I przekazał mu smok siłę swoją i tron swój, i wielką moc. (Ks. Objawienia 13:1-2)

„Zwierzę”, mające „dziesięć rogów” i „siedem głów” jest symbolicznym przedstawieniem ostatecznego imperium Antychrysta.

Jan opisując to ostateczne imperium używa znanych nam z Księgi Daniela określeń: podobne do pantery (imperium greckie), z nogami jak u niedźwiedzia (imperium medo-perskie) i paszczy jak i u lwa (imperium babilońskie).

Zauważmy, Jan używa tych terminów w odwróconej kolejności, niż występują one w Księdze Daniela. Dzieje się tak, ponieważ dla Jana te trzy imperia są przeszłością, podczas, gdy dla Daniela były one przyszłością.

Ponownie znajdujemy tutaj potwierdzenie tego, że czwarte imperium musi zawierać w sobie trzy poprzednie imperia: Irak i Arabię (imperium babilońskie), Iran (imperium perskie), Turcję i Bliski Wschód (starożytne imperium greckie). Jedyne imperium islamskie spełnia ten warunek.

map_of_islamic_world

Czwarte zwierzę z wizji Daniela reprezentuje imperium islamskie.

Mówiąc o imperium islamskim mamy na myśli różne manifestacje islamskiego kalifatu, począwszy od Mahometa (początek VII wieku), aż do upadku imperium Ottomańskiego (w 1924 roku).

Podsumowując tą część rozważań możemy powiedzieć, że cztery zwierzęta opisane przez Daniela symbolizują kolejno:

- Babilon

- Medo-Persję

- Grecję (możliwe, że grecko-rzymskie imperium)

- Imperium islamskie (imperium Ottomańskie)

Czwarte imperium a imperium Antychrysta?

Bibliści w większości są zgodni, co do tego, że czwarte imperium jest przedstawione w Księdze Daniela oraz Objawienia jako istniejące w dwóch fazach.

Tradycyjnie te dwie fazy były interpretowane jako odnoszące się do historycznego Cesarstwa Rzymskiego oraz jego odrodzenia w dniach ostatecznych.

Według nas, pierwsza faza odnosi się do historycznego imperium islamskiego, które istniało od VII do XX.

Natomiast druga faza odnosi się do odrodzenia imperium islamskiego, które będzie miało miejsce w przyszłości.

Mówiąc o odrodzeniu imperium islamskiego mamy na myśli odrodzenie islamskiego kalifatu.

W 1924 roku imperium islamskie – reprezentowane przez Ottomańskie Imperium Tureckie – upadło, do czego przyczyniły się zachodnie kraje chrześcijańskie.

Urząd kalifa został ostatecznie obalony. Zauważmy, że kalif reprezentował zarówno duchową, jak i polityczną, władzę nad światem islamu, będąc następcą Mahometa na ziemi.

Po obaleniu kalifatu muzułmanie na całym świecie zostali pozbawieniu prawdziwego duchowego przywództwa.

Słowa apostoła Jana, mówiące o tym, że jedna z głów zwierzęcia była śmiertelnie zraniona, lecz później ożyła (Obj 13:3), wskazują najprawdopodobniej na upadek i odrodzenie islamskiego kalifatu.

Imperium Antychrysta

Zauważmy, że wymienionych tutaj dziesięć rogów (Dan 7:7) koresponduje z dziesięcioma palcami u nóg z Księgi Daniela 2 oraz dziesięcioma rogami z Księgi Objawienia 13 i 17.

„Dziesięć rogów” wskazuje na dziesięciu przywódców / państw, którzy zjednoczą się w ostatnich dniach, aby utworzyć imperium Antychrysta.

O eschatologicznym wymiarze tej części proroctwa, świadczy to, że wydarzenia, które opisuje Daniel pojawiają się w kontekście powrotu Mesjasza (Ks. Daniela 7:24-27).

(8) Gdy uważnie przypatrywałem się rogom, zaczął wyrastać między nimi inny, mały róg, i trzy spośród poprzednich rogów zostały wyrwane. Na tym rogu były oczy jakby oczy ludzkie i usta, które mówiły zuchwałe słowa. (Ks. Daniela 7:8)

Antychryst występuje tutaj pod pojęciem „małego rogu”. Jest on „jedenastym rogiem”, który obali trzech z dziesięciu przywódców, najwyraźniej przejmując władzę nad podległymi im państwami (Dan 7:24).

Z Księgi Objawienia dowiadujemy się, że ostatecznie wszyscy pozostali przywódcy oddadzą jednomyślnie władzę Antychrystowi (Obj17:12-13).

W wersecie 21 jest powiedziane, że będzie on prześladował chrześcijan oraz żydów. Wielu z nich poniesie śmierć w tym czasie.

(21) A gdy patrzyłem, wtedy ów róg prowadził wojnę ze Świętymi i przemógł ich, (Ks. Daniela 7:21)

Wydarzenia, o których tutaj mowa są określane w Biblii terminem „wielkiego ucisku”. Odniesienia do wielkiego ucisku pojawią się w Biblii wielokrotnie i zawsze oznaczą trzy i pół roku:

3½ roku – Dan 12:7
42 miesiące – Obj 11:2; 13:5
1260 dni – Obj 11:3; Dan 12:6
½ „tygodnia” – Dan 9:27
„Czas, czasy i pół czasu” (1 + 2 + ½ = 3 ½) – Obj 12:14;

Bibliści generalnie są zgodni, co do tego, że ostateczne imperium Antychrysta będzie odrodzonym czwartym imperium.

Potwierdzają to słowa Daniela, który wyjaśnia nam, że tych dziesięciu przywódców / państw będzie wywodzić się z granic czwartego imperium:

(24) A dziesięć rogów znaczy, że z tego królestwa powstanie dziesięciu królów, a po nich powstanie inny; ten będzie inny niż poprzedni i obali trzech królów. (Ks. Daniela 7:24)

Widzimy, więc, że owych „dziesięć rogów” odnosi się do dziesięciu krajów leżących w granicach upadłego islamskiego imperium, które zjednoczą się w dniach ostatecznych, aby przywrócić do życia czwarte zwierzę.

(9) A gdy patrzałem, postawiono trony i usiadł Sędziwy. Jego szata była biała jak śnieg, a włosy na głowie czyste jak wełna. Jego tron jak płomienie ogniste, a jego koła jak ogień płonący. (10) Ognista rzeka wypływała i wychodziła sprzed niego. Tysiąc tysięcy służyło mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed nim; zasiadł sąd i otworzono księgi. (11) Potem, na dźwięk zuchwałych słów, które wypowiadał róg, spojrzałem i widziałem, jak zwierzę zostało zabite, jego ciało zniszczone i wrzucone do ognia na spalenie. (12) Również pozostałym zwierzętom odebrano ich władzę, a długość ich życia była ograniczona do pewnego okresu i czasu. (Ks. Daniela 7:9-12)

Odrodzone imperium islamskie, zgodnie z proroctwem Daniela, ma być ostatnim imperium poprzedzającym powrót Mesjasza, Jezusa Chrystusa.

Jezus Chrystus jest tym, który zgładzi Antychrysta i jego armie.

W tym czasie Chrystus dokona sądu również nad pozostałymi „zwierzętami”: Irakiem i Arabią (imperium babilońskie), Iranem (imperium perskie), Turcją i Bliski Wschodem (starożytne imperium greckie).

Starotestamentowi prorocy zgodnie przedstawiali Mesjasza jako walczącego z muzułmańskimi narodami w czasie swojego powrotu. (Więcej na ten temat: przejdź)

(13) I widziałem w widzeniach nocnych: Oto na obłokach niebieskich przyszedł ktoś, podobny do Syna Człowieczego; doszedł do Sędziwego i stawiono go przed nim. (14) I dano mu władzę i chwałę, i królestwo, aby mu służyły wszystkie ludy, narody i języki, Jego władza – władzą wieczną, niezmienną, jego królestwo – niezniszczalne. (Ks. Daniela 7:13-14)

Jezus Chrystus, jest obiecanym Mesjaszem, który przejmie władzę nad całą ziemią i będzie rządził narodami przez tysiąc lat. Siedzibą jego rządów będzie Jerozolima."

źródło:  http://messiahiscoming.pl/komentarz-do- … i-daniela/

oraz:

"Komentarz do rozdziału 2 Księgi Daniela

Sen Nebukadnesara

W drugim rozdziale Księgi Daniela znajdujemy opis olbrzymich rozmiarów posągu, złożonego z różnych rodzajów metali. Ów wielki posąg przyśnił się Nebukadnesarowi, królowi babilońskiemu.

Nebukadnesar rozumiejąc, że nie jest to zwykły sen, lecz jego pochodzenie jest nadprzyrodzone, zwołał wszystkich „wróżbitów i magów, czarowników i Chaldejczyków”, aby objaśnili mu jego znaczenie. Jednakże chcąc mieć pewność, że wykład snu będzie prawdziwy, poddał ich próbie polegającej na tym, że mieli oni nie tylko zinterpretować jego sen, lecz również podać mu jego treść.

W przypadku niespełnienia żądania króla, wszyscy jego kapłani, astrolodzy oraz mędrcy mieli zostać straceni, włącznie z ich rodzinami. Wśród duchowych doradców króla był również Daniel oraz jego towarzysze, uprowadzeni wraz z nim z Judei.

Daniel, wraz ze swoimi trzema towarzyszami, prosili Boga o pomoc, i On objawił im treść oraz znaczenie snu Nebukadnesara.

Treść snu Nebukadnesara, wyłożona przez Daniela, była następująca:

(31) Ty, królu, miałeś widzenie: Oto olbrzymi posąg stał przed tobą; wielki był ów posąg, potężny jego blask, a straszny jego wygląd. (32) Głowa tego posągu była ze szczerego złota, jego pierś i jego ramiona ze srebra, jego brzuch i jego biodra z miedzi, (33) jego golenie z żelaza, jego nogi po części z żelaza, po części z gliny. (34) Patrzyłeś, a wtem bez udziału rąk oderwał się od góry kamień, uderzył ten posąg w nogi z żelaza i gliny, i skruszył je. (35) Wtedy rozsypało się w kawałki żelazo, glina, miedź, srebro i złoto, i było to wszystko jak plewa na klepisku w lecie; i rozniósł to wiatr, tak że nie było po nich śladu. Kamień zaś, który uderzył w posąg, stał się wielką górą i wypełnił całą ziemię. (Dan 2:31-35)

Zgodnie z relacją Daniela, posąg ze snu króla Nebukadnesara, składał się z następujących elementów: głowy ze złota, piersi i ramion ze srebra, brzuchu i bioder z miedzi, goleni z żelaza i nóg, po części z żelaza, a po części z gliny.

W dalszej części snu król Nebukadnesar zobaczył jak samorzutnie oderwał się od góry kamień, który uderzył w nogi posągu, rozbijając je. W następstwie tego uderzenia, cały posąg rozpadł się na drobne kawałki. Natomiast kamień, który uderzył posąg stał się wielką górą, która wypełniła całą ziemię.

Oto interpretacja tego snu, którą podał Daniel:

(36) Taki jest sen, a teraz go wyłożymy królowi: (37) Ty, o królu, jesteś królem królów, któremu Bóg niebios dał królestwo, moc i siłę, i chwałę, (38) w którego ręce na całej zamieszkanej ziemi dał ludzi, polne zwierzęta i ptactwo niebieskie, którego uczynił władcą tego wszystkiego, ty jesteś głową ze złota, (39) ale po tobie powstanie inne królestwo, słabsze niż twoje, a potem trzecie królestwo z miedzi, które opanuje całą ziemię. (40) Czwarte królestwo będzie mocne jak żelazo, bo żelazo wszystko kruszy i łamie; i jak żelazo, które kruszy, tak i ono wszystko skruszy i zdruzgocze. (Dan 2:36-40)

Daniel wyjaśnił królowi, że głowa posągu symbolizuje jego samego – Nebukadnesara – oraz imperium babilońskie (605 p.n.e.- 539 p.n.e). To, że głowa była wykonana ze złota mówiło o ogromnym bogactwie tego imperium oraz jego militarnej i politycznej mocy.

Piersi i ramiona posągu wykonane ze srebra były symbolem kolejnego imperium, które miało panować na ziemi po imperium babilońskim.

Srebro, z którego zbudowana była druga część posągu, mówiło o tym, że kolejne imperium będzie silniejsze od swego poprzednika, tak jak srebro jest mocniejsze i mniej plastyczne niż złoto, jednak nie posiądzie aż tak wielkiego bogactwa i wspaniałości, które miał jego poprzednik. W 539 p.n.e. Cyrus Wielki, król Medii i Persji, podbił Babilon, tworząc największą monarchię ówczesnego świata. Imperium medo-perskie było niezwykle silne, jednakże nie posiadało tej samej kulturowej wielkości i bogactwa, co jego poprzednik. Imperium medo-perskie przetrwało 207 lat i zostało podbite przez Aleksandra Wielkiego.

Trzecia część posągu, na którą składały się brzuch i biodra, wykonane z miedzi, symbolizuje imperium macedońsko-greckie Aleksandra Wielkiego. Miedź posiada mniejszą wartość niż złoto i srebro, jednakże jest o wiele mocniejsze niż one. Podobnie imperium macedońsko-greckie nie posiadało takiego bogactwa jak imperium babilońskie i perskie, jednakże posiadało o wiele większą od nich siłę. W swym szczycie imperium to rozciągało się od Europy aż do Indii.

Daniel objaśnia, że golenie z żelaza symbolizują czwarte imperium, które miało panować na ziemi po upadku imperium macedońsko-greckiego. Imperium to miało być tak silne jak żelazo, „krusząc” wszystkie narody i poddając je pod swoje panowanie, jednakże pomimo swojej przemożnej siły, miało posiadać mniejszą wartość, tak jak żelazo jest mniejszej wartości niż złoto, srebro i miedź.

Tradycyjne stanowisko Kościoła wyrażało się w identyfikacji czwartego imperium z Cesarstwem Rzymskim.

Zgodnie z tradycyjną koncepcją sen króla babilońskiego przedstawiał następujące królestwa: Babilon, Medo-Persję, Grecję oraz Rzym.

Podczas, gdy identyfikacja trzech pierwszych imperiów wydaje się być adekwatna, to istnieją poważne zastrzeżenia, odnośnie czwartego imperium, interpretowanego jako Cesarstwo Rzymskie.

Dlaczego czwarte imperium nie jest Cesarstwem Rzymskim?

Przedstawimy teraz kilka biblijnych oraz historycznych zastrzeżeń przemawiających przeciwko identyfikacji czwartego elementu posągu ze snu Nebukadnesara z Cesarstwem Rzymskim.

- Po pierwsze, utożsamianie czwartego imperium z Cesarstwem Rzymskim, jest niezgodne z rzeczywistym kontekstem tego proroctwa.

Zauważmy, że Daniel pisze o śnie, który otrzymał król babiloński. Bóg pokazał Nebukadnesarowi, że jego imperium upadnie i zostanie zastąpione przez inne światowe imperia.

Geograficzny kontekst tego proroctwa – jego punkt odniesienia – to współczesny Irak.

Imperium Babilońskie

Oznacza to, że podstawowym warunkiem, który powinien być spełniony, przez każde z kolejnych imperiów, przedstawionych symbolicznie pod postacią poszczególnych elementów posągu, powinno być podbicie terytorium starożytnego Babilonu.

Z historii wiemy, że imperium babilońskie zostało pokonane przez Medów i Persów, po czy, stało się częścią nowego medo-perskiego imperium.

Imperium Perskie

Podobnie było w przypadku imperium greckiego. Po rozbiciu imperium medo-perskiego, nowe imperium wchłonęło większość terytorium swojego poprzednika, włączając w to starożytny Babilon.

Imperium Greckie

Jeżeli chodzi o Cesarstwo Rzymskie to obejmowało ono obszary Europy Zachodniej, północnej Afryki oraz częściowo Bliskiego Wschodu. Jednakże Rzymianie nigdy nie podbili imperium babilońskiego.

Chociaż legiony rzymskie w roku 117 n.e., za panowania cesarza Trajana, okupowały część obszaru Mezopotamii, włączając w to miasto Babilon, to jednakże odbywało się to wyłącznie przez kilka miesięcy. Po śmierci Trajana w roku 118 Rzym całkowicie wycofał się z tych terenów. Nie może tutaj być mowy o podbiciu tego imperium.

W czasie panowania Rzymu, Mezopotamia była kontrolowana głównie przez Partów. W latach 53 p.n.e. – 217 n.e. trwał nieustanny konflikt pomiędzy Rzymem i Partią.

Imperium Rzymskie

Widzimy, więc, że Cesarstwo Rzymskie nie spełnia podstawowego warunku podbicia imperium babilońskiego oraz panowania na tym terytorium.

Imperium, które spełniło ten warunek, jest bez wątpienia imperium islamskie.

Imperium Islamskie

- Po drugie, Cesarstwo Rzymskie nie spełnia kryterium Daniela 2:40:

„(40) Czwarte królestwo będzie mocne jak żelazo, bo żelazo wszystko kruszy i łamie; i jak żelazo, które kruszy, tak i ono wszystko skruszy i zdruzgocze.”

Z wersetu tego dowiadujemy się, że czwarte imperium powinno skruszyć i zdruzgotać wszystkie poprzedzające je imperia.

Czy Cesarstwo Rzymskie podbiło imperium babilońskie, perskie i greckie?

Ustaliliśmy już to wcześniej, że Cesarstwo Rzymskie nie podbiło imperium babilońskiego.

Jeżeli chodzi o imperium perskie, to Rzymianie podbili wyłącznie jego zachodnią część. Rzym nigdy nie zajął terytorium współczesnego Iranu.

W rzeczywistości Rzym również nie „skruszył” imperium greckiego. Pomimo tego, że przejął znaczną część jego terytoriów, to zaadoptował grecką kulturę, religię oraz w znacznej mierze grecki język.

- Po trzecie, Cesarstwo Rzymskie nie spełnia kryterium Daniela 2:34-35:

„(34) Patrzyłeś, a wtem bez udziału rąk oderwał się od góry kamień, uderzył ten posąg w nogi z żelaza i gliny, i skruszył je. (35) Wtedy rozsypało się w kawałki żelazo, glina, miedź, srebro i złoto, i było to wszystko jak plewa na klepisku w lecie; i rozniósł to wiatr, tak, że nie było po nich śladu. Kamień zaś, który uderzył w posąg, stał się wielką górą i wypełnił całą ziemię.”

Z wersetów tych dowiadujemy się, że zniszczenie ostatniego imperium (nóg po części z żelaza, po części z gliny) spowoduje „rozsypanie się” w kawałki wszystkich elementów posągu, to znaczy: „żelaza, gliny, miedzi, srebra i złota”.

Zauważmy, że aby było to możliwe, ostatnie imperium musi obejmować terytorialnie wszystkie poprzednie imperia, reprezentowane tutaj przez kolejne elementy posągu.

Bibliści są zasadniczo zgodni, co do tego, że ostatni element posągu (nogi po części z żelaza, po części z gliny) reprezentują odrodzenie czwartego imperium (goleni z żelaza) w dniach ostatnich.

Oznacza to czwarte imperium, podobnie jak i imperium Antychrysta, musi zawierać w sobie: Irak i Arabię (imperium babilońskie), Iran (imperium perskie), Turcję i Bliski Wschód (starożytne imperium greckie).

Ponownie możemy stwierdzić, że Cesarstwo Rzymskie nie spełnia tego wymagania również.

Imperium islamskie jako czwarte imperium

Czwartym imperium ze snu Nebukadnesara jest imperium islamskie.

Biorąc pod uwagę geograficzny kontekst tego proroctwa, możemy zauważyć, że imperium islamskie – mające swój początek w podbojach Mahometa, natomiast kulminację w Tureckim Imperium Ottomańskim – w przeciwieństwie do Cesarstwa Rzymskiego, rzeczywiście podbiło (zajęło) obszary poprzednio przynależące do imperium babilońskiego, perskiego oraz greckiego.

Imperium islamskie rzeczywiście „skruszyło i zdruzgotało” podbite przez siebie narody, znosząc ich granice, zastępując ich język oraz religię, oraz niszcząc ich kulturę.

Zauważmy następujące fakty: Babilon zamienił swój język na Arabski i swoją religię na islam. Persja również porzuciła swoją religią, przyjmując islam i chociaż zachowała swój język, to przyjęła arabski alfabet. Ogólnie zasada ta, odnosi się do większości podbitych przez muzułmanów krajów.

To samo nie jest prawdziwe o imperium rzymskim.

Podsumowując, możemy powiedzieć, że cztery imperia reprezentowane przez posąg to:

- Babilon

- Medo-Persja

- Grecja (możliwe, że grecko-rzymskie imperium)

- Imperium islamskie (imperium Ottomańskie)

Posąg Nebukadnesara

Poprzez imperium islamskie rozumiemy różne manifestacje islamskiego kalifatu, począwszy od Mahometa (początek VII wieku), aż do upadku Imperium Ottomańskiego (w 1924 roku).

Imperium Antychrysta

Bibliści w większości są zgodni, co do tego, że czwarte imperium jest przedstawione w Księdze Daniela oraz Objawienia jako istniejące w dwóch fazach.

Tradycyjnie te dwie fazy były interpretowane jako odnoszące się do historycznego Cesarstwa Rzymskiego oraz jego odrodzenia w dniach ostatecznych.

Według nas, pierwsza faza odnosi się do historycznego imperium islamskiego, które istniało od VII do XX. Natomiast druga faza odnosi się do odrodzenia imperium islamskiego, które będzie miało miejsce w przyszłości.

Daniel wyjaśnia nam:

(41) A że widziałeś nogi i palce po części z gliny, a po części z żelaza, znaczy, że królestwo będzie rozdzielone, lecz będzie miało coś z trwałości żelaza, jak widziałeś żelazo zmieszane z ziemią gliniastą. (42) A to, że palce u nóg były po części z żelaza, a po części z gliny, znaczy, że królestwo będzie po części mocne, a po części kruche. (43) A że widziałeś żelazo zmieszane z gliniastą ziemią, znaczy: zmieszają się z sobą, lecz jeden nie będzie się trzymał drugiego, tak jak żelazo nie może się zmieszać z gliną. (Dan 2:41-43)

O eschatologicznym wymiarze tej części proroctwa, świadczy to, że wydarzenia, które opisuje Daniel pojawiają się w kontekście powrotu Mesjasza (Dan 2:44).

Zauważmy, że wymienionych tutaj dziesięć palców u nóg koresponduje z dziesięcioma rogami z Księgi Daniela 7 oraz Księgi Objawienia 13 i 17.

„Dziesięć palców” wskazuje na dziesięciu przywódców / państw, którzy zjednoczą się w ostatnich dniach, aby utworzyć imperium Antychrysta.

Kontekst proroctwa wskazuje, że owych dziesięciu przywódców / państw będzie wywodzić się z granic rozważanych tutaj czterech imperiów.

Oni to przekażą ostatecznie władzę Antychrystowi (Obj. 17:12-13).

Walid Shoebat oraz Joel Richardson uważają, że tych dziesięć palców / rogów jest przedstawione w proroctwie Ezechiela, mówiącym o inwazji Goga na Izrael w dniach ostatecznych, gdzie przewodnią rolę zdaje się odgrywać Turcja (Ezech 38, 39). Autorzy ci, zakładają, że „Gog” jest jednym, ze starotestamentowych określeń odnoszących się do Antychrysta.

Charakterystyczną cechę tego ostatniego imperium jest to, że będzie ono „podzielonym” imperium. Daniel wyjaśnia: „zmieszają się z sobą, lecz jeden nie będzie się trzymał drugiego”.

Większość krajów islamskich, pomimo tego, że łączy ich wspólna religia, cechuje głęboka nieufność a nawet wrogość względem siebie nawzajem. To, co ich łączy to wspólna nienawiść wobec Izraela.

Głęboki podział i nienawiść tkwi również w samej religii islamu. Można wymienić trzy główne nurty we współczesnym islamie: szyizm, sunnizm i charydżyzm. Problem jest w tym, że podziały te owocują przelewem krwi. Możemy to obserwować na przykładzie Iraku, gdzie szyici i sunnici mordują siebie nawzajem nieustannie.

Zwróćmy uwagę na jeden z możliwych sposobów interpretacji słów Daniela z 43 wersetu: „A że widziałeś żelazo zmieszane z gliniastą ziemią, znaczy: zmieszają się z sobą, lecz jeden nie będzie się trzymał drugiego, tak jak żelazo nie może się zmieszać z gliną”.

Występujące tutaj słowa „zmieszane”, „zmieszają się” oraz „zmieszać” są w rzeczywistości jednym i tym samym słowem przetłumaczonym różnie z języka aramejskiego (w którym została napisana większość Księgi Daniela). Słowem tym jest słowo „Arab”.

W przekładzie hebrajskim występują tutaj kolejno słowa: m’arab, mit’arbin oraz mit’arab.[1]

Mamy tutaj do czynienia z grą słów, która mogła być zamierzona przez Ducha Świętego, aby dać nam wskazówki do zrozumienia tego proroctwa.

W żydowskiej tradycji Arabowie rzeczywiście byli znani jako „mieszani”. Wynikało to z tego, że gdy Żydzi mieli przykazane przez Boga, aby nie wchodzić w związki małżeńskie z ludźmi z innych narodów, Arabowie przeciwnie, począwszy od Ismaela (ich praojca) oraz Ezawa (od którego wywodzą się Edomici), wchodzili w mieszane związki małżeńskie, z ludźmi z różnych plemion koczowniczych, zamieszkujących tereny współczesnych krajów arabskich oraz Bliskiego Wschodu.

Zauważmy, że podobna gra słów występuje w Daniela 5, w którym jest powiedziane o tym, jak król Belsazar, wnuk Nebukadnesara, zobaczył rękę piszącą na ścianie tajemnicze słowa. W ten sposób Bóg obwieszczał władcy babilońskiemu upadek jego imperium. Wydarzenie to miało miejsce podczas oblężenia Babilonu. Jeszcze w tej samej nocy Babilon został zdobyty przez Persów.W wersetach od 25 do 28 jest powiedziane: „(25) A oto napis, który został wypisany: mene, mene, tekel, uparsin. (26) A taki jest wykład tego słowa: Mene: Bóg policzył dni twojego panowania i doprowadził je do końca. (27) Tekel – jesteś zważony na wadze i znaleziony lekkim. (28) Peres – twoje królestwo będzie podzielone i oddane Medom i Persom.”.

Występujące tutaj słowo „peres” w języku aramejskim oznacza: podzielony, jednakże może oznaczać również „Persję” (Paras).

(44) Za dni tych królów Bóg niebios stworzy królestwo, które na wieki nie będzie zniszczone, a królestwo to nie przejdzie na inny lud; zniszczy i usunie wszystkie owe królestwa, lecz samo ostoi się na wieki, (45) jak to widziałeś, że od góry oderwał się kamień bez udziału rąk, rozbił żelazo i miedź, glinę, srebro, złoto. Wielki Bóg objawił królowi, co potem się stanie. Sen jest prawdziwy, a wykład jego pewny. (Dan 2:44-45)

W dalszej części snu Nebukadnesar zobaczył jak samorzutnie oderwał się od góry kamień, który uderzył w nogi posągu, rozbijając je. W następstwie tego uderzenia, cały posąg rozpadł się na drobne kawałki. Natomiast kamień, który uderzył posąg stał się wielką górą, która wypełniła całą ziemię.

Odrodzone imperium islamskie, zgodnie z proroctwem Daniela, ma być ostatnim imperium poprzedzającym powrót Mesjasza, Jezusa Chrystusa. On jest tym kamieniem, który uderzy w nogi posągu, krusząc je, powodując całkowity jego upadek.

Po tych wydarzeniach Jezus Chrystus ustanowi swoje królestwo na ziemi, gdzie będzie panował jako król z Jerozolimy przez tysiąc lat. Po zakończeniu tego okresu Szatan jeszcze raz zwiedzie narody, po czym zostanie ostatecznie osądzony zarówno on, jak i każdy, który podda się jego zwiedzeniu.

Podsumowanie

Mogliśmy się przekonać, że istnieją silne argumenty biblijne oraz historyczne przemawiające za utożsamieniem czwartego imperium z proroctwa Daniela z imperium islamskim.

Pominięcie Cesarstwa Rzymskiego w tym proroctwie, może wydawać się dla nas być, co najmniej, niezrozumiałe. Jest tak, dlatego, że próbujemy interpretować proroctwa biblijne z naszego europejskiego gruntu, zapominając o tym, że biblijnym punktem odniesienia jest zawsze Izrael.

Aben Ezra, średniowieczny żydowski uczony, argumentował, że, podczas, gdy istnieją powody pozwalające nam zrozumieć, dlaczego Rzym nie jest wymieniony w omawianym tutaj proroctwie Daniela, to kompletne pominięcie potężnego i rozległego imperium Arabskiego, wydaje się być zbyt wielkim przeoczeniem, które musi być wytłumaczone przez tych, którzy obstają przy interpretacji wskazującej na Rzym jako ostatni element posągu ze snu króla babilońskiego.

Według Abena Ezry trzeci element posągu odnosi się zarówno do Grecji, jak i Rzymu. Zwraca on uwagę na to, że „Kittim” występujące w Księdze Liczb 24:24 utożsamiane jest z Rzymem. Natomiast w Księdze Rodzaju 10:4 o Kittim jest powiedziane jako o synach Jawana (Grecji). Tym samym Rzymian i Greków możemy traktować jako krewnych.[2]

Muzułmańscy arabowie zajęli Jerozolimę w roku 637, za czasów panowania drugiego kalifa, Umara ibn al-Chattaba. Ziemia Izraela znajdował się pod islamską kontrolą prawie przez XIII wieków, aż do 1917 roku, kiedy weszła ona w skład brytyjskiego mandatu na Bliskim Wschodzie.

Jeżeli przedstawiona tutaj interpretacja jest adekwatna islamskie imperium podniesie się ze swojego upadku i ponownie będzie stanowić zagrożenie dla świata.

Na czele tego odrodzonego imperium stanie człowiek, który, jak wierzymy, będzie biblijnym Antychrystem."

źródło:
http://messiahiscoming.pl/komentarz-do- … i-daniela/

Pozdrawiam.

Ciekawostka:

/komentowane fotografie na stronie żródła/

"Jakie jest prawdziwe znaczenie liczby 666?

W opracowaniu tym zostanie przedstawiona koncepcja reprezentowana przez Walida Shoebata. Jest to alternatywne ujęcie „liczby zwierzęcia”, widziane oczami człowieka pochodzącego z Bliskiego Wschodu, byłego muzułmanina, a obecnie chrześcijanina, podążającego za Jezusem.

W Księdze Objawienia, w rozdziale 13, apostoł Jan pisze:

(18) Tu potrzebna jest mądrość. Kto ma rozum, niech obliczy liczbę zwierzęcia; jest to bowiem liczba człowieka. A liczba jego jest sześćset sześćdziesiąt sześć.

Znaczenie liczby „666” od wieków zajmowało umysły wielu chrześcijan. Wokół tej liczby narosło wiele mitów i domysłów.

Niektórzy bibliści twierdzą, że liczba 666 reprezentuje pełnię upadłej oraz zbuntowanej ludzkości.

Problem z tym twierdzeniem jest taki, że za tą liczbą kryje się coś bluźnierczego, i wyjaśnienia takiego typu są bezwartościowe jako środek do identyfikacji Antychrysta.

Najbardziej popularną metodą stosowaną w celu identyfikacji „liczby zwierzęcia” było użycie hebrajskiej numerologii – gematrii.

Ogólnie mówiąc gematria polega na przekształcaniu słów na liczby. W hebrajskim alfabecie każda litera posiada numeryczną wartość. Poprzez przypisanie liczby do każdej litery występującej w danym słowie a następnie zsumowanie ich otrzymujemy wynik, który jest numeryczną wartością danego słowa.

W języku greckim, podobnie jak w hebrajskim, litery alfabetu posiadają numeryczną wartość. W ten sposób ta sama metoda może być zastosowana.

Jednakże istnieje wiele wątpliwości odnośnie tego, czy gematria jest rzeczywiście tą metodą, której użycie sugerowałaby nam Biblia.

Przede wszystkim, zauważmy, że gematria jest związana z judaistycznym mistycyzmem – kabałą. Jednakże kabała jest kwalifikowana jako praktyka okultystyczna poprzez chrześcijan oraz żydów mesjańskich.

Poza tym, zastosowanie tej metody wiąże się z szeregiem problemów natury metodologicznej.

Nie mamy pewności czy gematria powinna być stosowana w języku hebrajskim czy może w języku greckim, w którym Księga Objawienia została napisana. Z tego względu, że w języku hebrajskim nie występują samogłoski, przekładanie obcych imion na ten język może być dosyć problematyczne.

Istnieje szereg innych problemów związanych ze stosowaniem tej metody, których omówienie tutaj pominiemy.

Warto podkreślić to, że w rezultacie stosowania gematrii „stworzono” niezliczone ilości antychrystów. Począwszy od rzymskich cesarzy do sławnych polityków w czasach współczesnych.

666 czy może 616?

W 1897 roku w egipskiej miejscowości Oksyrynchos, archeolodzy dokonali odkrycia wielkiej ilości starożytnych papirusów pochodzących z okresu od I w. p.n.e. do X n.e. Wśród znalezionych papirusów były fragmenty Księgi Objawienia z III i IV wieku. Co jest interesujące w kontekście podjętych tutaj rozważaniach w zachowanych fragmentach 13-ty rozdział Księgi Objawienia zamiast liczby 666 zawiera liczbę 616.

W trzeciej linii, po prawej stronie, występują greckie litery: chi (hexakosiai – 600), iota (deka – 10), sigma (hex – 6).

Walid Shoebat zwraca uwagę na to, że również Ireneusz, jeden z Ojców Kościoła, żyjący w II wieku po Chrystusie, był świadomy istnienia różnić w zapisie liczby bestii w dostępnych mu manuskryptach Księgi Objawienia. Ireneusz tłumaczył te rozbieżności jako skutek błędów kopistów.

Poza tym znany jest, co najmniej jeden manuskrypt, gdzie występuje liczna 665 zamiast 666 czy 616.[1]

W rękopisie Księgi Objawienia, stanowiącej cześć Kodeksu Watykańskiego [2], owe trzy symbole interpretowane zwykle jako greckie litery Chi Xi Stigma, przedstawione są w formie, która, jak zauważa Walid Shoebat, przypomina arabskie litery.

Walid Shoebat pisze:

„Jak tylko zacząłem analizować grecki tekst Księgi Objawienia ze starych manuskryptów, od razu zauważyłem, że greckie litery (Chi Xi Stigma), które zazwyczaj były tłumaczone jako liczba 666 bardzo przypominają popularne islamskie wyznanie wiary – Bismallah, napisane po arabsku. Bismallah dosłownie oznacza „W imię Allacha”, któremu towarzyszy symbol skrzyżowanych mieczy, który jest używany powszechnie w świecie muzułmańskim na oznaczenie islamu”. [3]

Na tej fotografii na górze widzimy islamski symbol “Bismallah”, natomiast na dole greckie litery “Chi Xi Stigma” w formie występującej w Kodeksie Watykańskim.

W języku arabskim, podobnie jak w hebrajskim, czytamy od prawej do lewej strony, czyli na odwrót, w porównaniu z językiem polskim. Czytając od prawej strony, przedstawione powyżej symbole w języku arabskim oznaczają:

- pierwszy symbol: „Bismi” znaczy „Imię”;

- drugi symbol: „IIah”, znaczy „Allach”;

Oba te symbole w połączeniu znaczą „W imię Allacha”.

- trzeci symbol to dwa miecze, powszechnie występujące na islamskich flagach czy emblematach.

Powstaje pytanie, czy jest możliwe, że to, co kopiści uważali za greckie litery, było w rzeczywistości sekwencją obcych symboli lub znaków?

Czy istnieje możliwość, że apostoł Jan próbował wiernie odtworzyć, to, co ukazał mu Bóg, a co w rzeczywistości było arabski słowami?

Jeżeli te przypuszczenia są prawdziwe, tłumaczyłoby rozbieżności w różnych manuskryptach. Kopiści stojąc w obliczu owych znaków próbowali je odczytywać zakładając, że są to litery w języku greckim.

Moglibyśmy wysunąć zarzut, że interpretacja znamienia zwierzęcia jako arabskich symboli jest niezgodna z tekstem, gdyż Jan pisze o „liczbie zwierzęcia” oraz sugeruje, że można tą liczbę „obliczyć”.

Walid Shoebat argumentuje, że greckie słowo psephizo przetłumaczone w wersecie 18 jako „obliczyć”, może również oznaczać oszacować, zdecydować, czy zidentyfikować.

Podobnie greckie słowo arithmos przetłumaczone jako „liczba” może również oznaczać mnóstwo, w znaczeniu rzeszy ludzi.

Zakładając to alternatywne znaczenie słów „obliczyć” oraz „liczba” w wersecie 18 zamiast „obliczyć liczbę zwierzęcia” mielibyśmy „zidentyfikować tłum zwierzęcia”, w sensie rzeszy jego wyznawców.

Natomiast słowa: „A liczba jego jest sześćset sześćdziesiąt sześć”, występowałaby w znaczeniu: „a rzesza jego wyznawców może być zidentyfikowana przez ‘W imieniu Allacha oraz dwa miecze (dżihad)’”.

Przyjmując to alternatywne podejście do Księgi Objawienia, widzimy, że „liczba zwierzęcia” jest ściśle związana z Islamem, jako głównym wyrazem ducha antychrysta. Jeżeli to podejście jest prawdziwe, Antychryst będzie islamskim kalifem, Mahdim, który podejmie się ostatecznej próby poddania całego świata pod panowanie Islamu."

żródło:

http://messiahiscoming.pl/jakie-jest-pr … iczby-666/

Tytułem komentarza:

http://www.kki.pl/piojar/polemiki/novus … dolar.html

http://www.kki.pl/piojar/polemiki/novus/novus.html

Myślę, iż to solidne dość opracowanie tematu, które wiele wyjaśnia.