Presage 24,244;
Obłąkany kapłan i budowniczy Kościoła,
W mieście nad Wisłą wskrzesi demony.
Zły duch, przyczyną nieszczęść dzieci wiary.
Niezłomny doprowadzi sługi do podziału.
Atraktor 2013-05-17 12:45:21
Prpphetie;24,244
Prêtre dément et bâtisseur de l'église,
dans la Vistule soulèvent des démons.
L'esprit malin, causant des misères des enfants de la foi.
Indéfectible serviteur dirigera la Division.
Atraktor 2013-05-17 12:45:21
Przepowiednia ta mówi tylko o jednej, niestety ważnej postaci, w naszej polskiej historii, którą w przepowiedniach
opisał Nostradamus.
Po lekturze wcześniej przedstawionych przepowiedni dotyczących Polski, raczej nie powinniśmy mieć wątpliwości o jakiej postaci Nostradamus napisał tyle wierszy w swoich przepowiedniach.
Mowa w przepowiedniach była o polskim zakonniku – kapłanie w tej przepowiedni.
Jak już pogodzimy się z ważnością tej postaci w przepowiedniach Nostradamusa – możemy ponownie przypomnieć kilka słów z wierszy mówiących o tej postaci.
Na początku mowa była o „zakonniku z pokrętną duszą” - w następnej przepowiedni były „słowa zakonnika.”
W kolejnej przepowiedni już były nie tylko słowa, a widzimy ich skutek - „polski zakonnik i jego stary wyznawca, zawładnęli duszami fanatyków Kościoła.”
Nostradamus opisał również radość ludzi - „Wielka Radość po zwycięstwie starszego i zakonnika,”
Wcześniejsza radość nie wyklucza również, późniejszej przegranej - „Zwolennicy Zakonnika pewni swego zwycięstwa, nad ranem będą zaskoczeni gdy okaże się przegraną.”
Zmienne uczucia (zwycięstwa i przegranej) nieuchronnie prowadzą nas do podziałów - „nastąpi podział na tych od zakonnika i tych pierwszego kardynała.”
Podziały niestety prowadzą do wrogości - „Wyznawcy Chrystusa będą wrogami
Za sprawą zakonnika żądnego sławy”
Wrogość jak zwykle prowadzi do marnego końca - „a zachłanny zakonnik skończy tak, jak jego zwolennik!”
Pojawiająca się również zachłanność u zakonnika nie może być również nie zauważona na zewnątrz naszego kraju - „Bogaty i pyszny zakonnik solą w oku biskupa Rzymu,”
W końcu pojawiają się również widoczne dla wszystkich już skutki rozbudzające wcześniejsze podziały - „Nienasycony Zakonnik i Słowo Mamony rozbudza Złe Demony.”
Możemy to również podsumować krócej:
Słowa, pokrętna dusza, zawładnięcie duszami, radość, przegrana, podział, wrogość, żądza sławy, zachłanność, bogactwo, pycha, sól, nienasycenie, słowo mamony … obłąkanie ... zły duch ... marny koniec.
Myślę, że nie trzeba już więcej dodawać.
Zainteresowane osoby mogą wrócić do wcześniejszych przepowiedni oraz mojej autorskiej interpretacji przy każdej z nich. Polecam również wpisy: Pana Arteuza Centuriona oraz Pana Atraktora.
Po tym wprowadzeniu, możemy przejść do interpretacji na bieżąco omawianej przepowiedni.
Wiersz pierwszy mówi o kapłanie. Niestety obłąkanym kapłanie. Jest on budowniczym kościoła. W tym wypadku chodzi
o budynek samego kościoła.
Pierwsza część wiersza raczej wyklucza Kościół jako wiernych. Ale może mówić, również o wspólnocie wokół – wybudowanego kościoła, a tym samym wokół tego budowniczego kościoła.
Wersja oryginalna wskazuje raczej na budynek kościoła.
Wiersz drugi przepowiedni mówi o mieście nad Wisłą. Z poprzednich przepowiedni wiemy już, że jest kilka ważnych miast nad rzeką Wisłą o których pisał Nostradamus.
Nostradamus w przepowiedniach wyróżniał niektóre miasta nad Wisłą: Warszawa, Kraków, Toruń.
Nie mamy w tej przepowiedni, podanego konkretnego miasta nad Wisłą. Niemniej możemy, patrząc na pierwszy wiersz, kojarzyć to miasto jako Toruń. Tam został wybudowany ten kościół.
W drugim wierszu jest również mowa o wskrzeszeniu demonów. Obłąkany kapłan wskrzesi demony. We wcześniejszej mojej interpretacji już wspominałem, że przy demonach, powinniśmy wrócić do pierwotnego i dosłownego znaczenia słowa daimon – ten, który coś rozdziela lub ten, który coś przedziela.
W tym wypadku zapewne chodzi o wskrzeszenie demonów przez kapłana. Możemy więc mówić o rozdzieleniu i jednocześnie o podziale w polskim Kościele.
W Toruniu mieście nad Wisłą, obłąkany kapłan – wzniesie podział i rozdzielenie Kościoła (jako wspólnoty). Zostanie tam,
w Toruniu, to ogłoszone do wiadomości wiernych.
Wiersz trzeci mówi o złym duchu w tym wypadku, może chodzić o samego kapłana. Jako zły duch, w odróżnieniu od dobrego ducha, przyczyni się swoim postępowaniem do złych skutków dla wiernych.
Ten zły duch, spowoduje cierpienie dzieci w wierze. Zły duch, przyczyną nieszczęść dzieci wiary.
Wszelkie podziały w Kościele, nieuchronnie prowadzą do cierpienia i nieszczęść, które mogą spotkać wiernych.
Ponieważ w wierszu trzecim, Nostradamus mówi o złym duchu, możemy również popatrzeć na ten wiersz z innej strony. Pojawienie się ducha, złego ducha, może również mówić o śmierci. Czyli nawet po śmierci kapłana, będą cierpienia i nieszczęścia za przyczyną tego jego złego ducha.
Dlatego możemy się spodziewać, że ten zły duch będzie jeszcze długo towarzyszył dzieciom wiary, nawet jak zabraknie
już samego kapłana.
Wiersz czwarty podsumowuje całą przepowiednię. Niezłomny doprowadzi sługi do podziału.
Nostradamus pozostawia nam w tym czwartym wierszu przesłanie dla wszystkich.
Przesłanie to mówi, o niezachwianej postawie, złej postawie, jednego kapłana, złego ducha. Postawa ta, niestety może doprowadzić, sługi boże do podziału. Podział ten może być, długotrwały oraz spowoduje cierpienie dzieci w wierze.
Ta niezachwiana (niezłomna) postawa jest przez Nostradamusa w tej przepowiedni wskazana!
Skąd my to jeszcze znamy?!