Księga Apokalipsy

Apokalipsa Świętego Jana to najbardziej tajemnicza księga Nowego Testamentu. Apostoł opisał w niej boską wizję zagłady świata w dniu Sądu Ostatecznego. Prorok doznał objawienia na wyspie Patmos, gdzie był karnie zesłany z Efezu. Apokalipsa powstawała przez dłuższy czas, w trzech etapach – dlatego w tekście można dopatrzeć się powtórzeń czy nieścisłości.

Opisy wydarzeń pełne są symboli, z których część znajduje wyjaśnienie w Starym testamencie, większość jednak podlega interpretacji przez czytającego słowa proroka. Po wnikliwej lekturze okazuje się, że wiele znaków zagłady możemy odnieść do otaczającej nas rzeczywistości.

Interpretacja

Oto kilka cytatów z Apokalipsy Św. Jana:

I piąty anioł zatrąbił: i ujrzałem gwiazdę, która z nieba spadła na ziemię,
i dano jej klucz od studni Czeluści. I otworzyła studnię Czeluści,
a dym się uniósł ze studni jak dym z wielkiego pieca,
i od dymu studni zaćmiło się słońce i powietrze. (Ap 9,1-2)

Czy można to interpretować jako zapowiedź zderzenia z Ziemią wielkiej asteroidy? Ja nie mam co do tego wątpliwości.

Potem Świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego Świątyni, a nastąpiły błyskawice, głosy, gromy, trzęsienie ziemi i wielki grad. (Ap 11, 19)

Ziemia zostanie nawiedzona przez kataklizmy.

I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły i morza już nie ma. (Ap 21,1)

Niebo i Ziemia jakie znamy przestaną istnieć, ale mają być zastąpione nowymi. Czy chodzi o Królestwo Niebieskie?

Apokalipsa Św. Jana to bardzo głęboki temat, jej interpretacja nie jest jednoznaczna. Niektóre symbole pozostają nadal niewyjaśnione, pomimo pracy wykonanej przez wielu historyków i teologów.